ah gözlerim yangın yeri
yol çekiyor
güneş çoktan "saçmış narlarını"
ışık yorgun solgun
ay ipini salmış dalgalara
yakamozlar dizilmiş
diz boyu





güneş batıyor istanbul ’da
istanbul’ la konuşuyorum
ateşim kırk





segah makamında ezanlar yükseliyor
boğazın gerdanına saçılmış efsuni gemiler
yer gök meyhane bakırı
şarap damlıyor denize


bal torbaları sarkıyor piyer loti’ den
sere serpe haliç’ e
gün batımı
aşk demliyor kubbesinde





güneş batıyor istanbul’ da






kâh balat’ ın
kâh pera’ nın dar sokaklarında
yaşanmışlıklarımın kokusu
iz bırakıyor bilge kaldırımlara





istanbul’ a sokuluyorum
delişmen itiyor yüreğimi
eyüp’ e sığınıyorum
peygamber dostu
iyi geliyor
utangaç yarama





zeyrek yokuşunda
çağırıyor bir veli beni
mevlihanede buluyor
cismim kendini
semazenlere meftun
dönüyorum
istanbul çekiştiriyor topuklarımı
uzaktan ıslık çalıyor bir neyzen





güneş batıyor istanbul ’da
diken batırıyor bir melek



"istanbul’ u dinliyorum gözlerim kapalı"
ateşim kırk


















gönül gençyılmaz