O Kadıno kadın ben miydim kilitsiz kapının kilidi benim olmayan adımlarla önce mahalle adlı bir yer yakalardı beni gözüm kayacak olsa yoldan geçen birine şeytan şaplak atardı omzuma dönüp arkama bakardım kim bu adımımın arkasındaki kara yüz diye hep hızlıydı adımlarım benden kimbilir kaç adım önde bir adam keserdi yolumu her zaman taşlara tekme atardı utanırdı bir kadınla yürümekten önde olmalıydı o bilmem kaç erkek önde pir-i pak olmalıydı kadın eli erkek eli değmemiş korkardı koynundan kaçıp gitmesinden yaptığı gibi kız kardeşinin aynı oda içinden başım dikti sevgiye eğerdim yalnız hep gülümsemekti adı düşlerimin çiçekleri açmalıydı sevginin pencere önlerinde, duvar diplerinde korkuyu karanlıktan atmalıydı çocuklar ceplerinde bilye niyetine sevgi çıkmalıydı annelerinin düzgün katlayıp koyduğu ipek bir mendil gibi korkusuz çıkmalıydım sokağa kendimden gizlenmeden o durmadan akan sokak çeşmeleri gibi testilerini doldurmalıydı kadınlar kadınca dualarını atlatıp bir duvağın pençesinden ben miydim bütün kadınlar gibi beyni diline dolaşan dinlenilmesi ertelenilen türkü ana avrat küfredilen tekmelenilen, dövülen ele güne karşı sürüklenilen sokakta baba evinde yapayalnız mezarda gibi 28, 2. 2013 / Nazik Gülünay |
sağlıcakla