Tuz İle BuzYanımdayken iki sözü Biraraya getiremezdim Beni şair eden uzaklığınmış Tuz ile buz gibiydik Birbirini eritip Birbirine karışan Şimdi toz ile rüzgâr Olup savrulduk Çok mızrap vurdu tele Çok sayfalar çevirdi Raflara nice nice kitaplar dizdi Kalem tuttu usanmadan Kavgalarda yumruk oldu Ne güzeller sevdi ama Ellerim yüzün gibi yasak görmedi Yanık gül bahçesinin Soğuk külü gibiyim İki elim birbirine yabancı Biri kalem tutuyor Öbürü kalem kırıyor Sen aklıma geldikçe Sesime tutundum düşmeyim diye İçim uçurum Barış Çelimli |