Adın Soluğuma CanSussam şiir Adını söylesem destan İçinde tuz eriyen İki bıçak kesiğidir gözlerim Yine uzak yollara ağıtlar döküyorum Kalbime çaktığın çivileri sökerken İzi kalsın hiç olmazsa ağrısı dinse de aşkın Olgun bir meyve kalbim ömrümün ağacında, Taş atıp düşürmek istiyorum Kurda kuşa yem olmasın Düşlerimi özledim nereye kayboldular Adının harflerine dağılan gülüşümü Dudakların yüzüme yerleştirsin yeniden Tuzu kalsın hiç olmazsa suyu çekilse de aşkın Ruhumun sularına dizmiş mayınlarını Acının donanması kalbime demir atmış Çoğaldıkça hasretim Kırılmış cesaretim Biri benim yerime yaşasın şu ömrümü Ben bir orman yangınında kül olmak istiyorum Közü kalsın hiç olmazsa ateşi sönse de aşkın İsyanı unutmadım bilirim reddetmeyi Kuyular yurdum benim kaybolmam öyle kolay Bir avuç kül denizi kirletmez ama Bir kıvılcım ormanı küle çevirir Ummanlar aşıp geldim bu gölde boğulmam ben İki derin nefesim oldukça o gözlerin Azı kalsın hiç olmazsa çoğu gitse de aşkın Sesimin kenarında özlemim dolanıyor Soluğuma can diye adını söylüyorum Gücüm tükenmiş değil bakma durgunluğuma Bir damla su ile Bir bahçe yeşertirim Dilim türkü söylemezse kalbim tükürür beni Sazı kalsın hiç olmazsa telleri kopsa da aşkın... Barış Çelimli |