İçsel Bakireliğine Savsal Uyarılma
hayrettin taylan
var olmak vadisinde elif olur duruşun iç çemberin gözlerinde açılır içsel açılımım sen de insansın diye başlar benlik denklemimiz çoğaltmaları olur sensizliğin, yetiklerimize kadar sızıların bakir anında durulur can gülüm kokuna kalır sevda, beni kırmızıların teslim eder teslim’iyetim çetrefilli çavsılar bulur bizi ,ayıklanır durulsama değinilme sırrında ifşa olur doğurman umutlar trajik bir kavuşma ipi uzanır uzamlarımıza asidik damlaların sonunda ıslanır veballerimiz meğer ben de insanın aşkından gelmişim sevgilim meğer,hezeyanın yan ürünü değilmiş hüzünlerim meğer , istendik bir aklanışın ayrılık atlasıymış göz rengin meğer , elalarının belasında okunan benlik değilmiş meğer , kelamlarımın sevabında okunan aşk yüzünmüş meğer ,rintliklerimin ruznamesini okuyormuş yaşanırlık meğer ,duyumsamlarımın yengeci oluyormuş aşkın gündönümü meğer, içsel yıldızlarımın günü varmış, meğer,sarmalar, sarılmalar aynı anda ayna meğer , özlemişim kısır döngülerden sonra kısırını meğer tutku istasyonlarındaki uyarıcı benmişim meğer, yolum ile solum arasındaki son ve ilk uzaklığımışsın meğer, arifliğimin rafında okunan k’oku tanrıçası senmişsin meğer, zamanın uyuşması uyandırılmış bilincime yamaymış meğer,uğurlar , yoluna uğurböceği meğer, içimdeki boğuşmalardan yorulmuş iç bebeğin meğer, aşk sütünden içmek istemiş özleyişim meğer , huzurun yoğuşmalarında kalmış kalakalışım meğer vuslatın benzeşmelerindeki benzersizlik idolü benmişim meğer, sen gideli kendime benzemeyişimin kalıpları varmış meğer, uğrunun mesnevisinde bitimsiz dizler senmişim meğer , özünün çekirdeklerinde birikmiş yarınlarının yariymişim meğer, ayrılığın mübadelesinde sensizliği veren hüzünmüş meğer, sen aşktan öte aşk, öteden öte aşka aşk kavmiymişsin meğer, sende kalışımın kalıntısında bitmeyen sevdam bundanmış |