hayrettin taylan




makamında çalınıyor isimsiz salınışın
baki penceresinde açılıyor ufkun, sensiz gazellerime
nabi oluyorum güller açılırken aşkımızda
fuzuli oluyorum Leyla otağında sen yokken
nedim kalıyorum laleler solarken hüzünlerinde
şeyhim galip gelir, hüsnün aşka bilenirken
hafızın divanında oturur bağrımın kayasında bülbül-i Şeyda olurum
bir ben yazılır, bir ben okunur mazmun özlemler kıyısında

2.
özsuyunda özü yıkanan bekleyişin kalem ucu gibi emelim
yazılıyorum kaderimden önce sana
aydınlığını seren güzel gönlünün güneş gözü gibiyim
alınyazının haritasında başkent olmaya geldim
uzaklarımızın kemeri bağlanmış bağlanış köprülerinde
yakınsak özlemler yürek yürüyüşünde
bir günlerin sayfasında fecrin yansır bağrımda
huzurun uygarlık kalıntısında son halin bulut
sarılışımızın kültür arşivinde son sözlerin gökyüzü
sevilişin şöleninde buldu beni benlik arınması
gayrı sensizliğin kılıcından geçti vebalim
yeniden gelmek gibi gelişiyor senli ülkem
gelişmekte olan bir ülke gibi durma uzaklarımda
büyük aşkların kentiyim, modern bir devlet gibi sar beni

artık, aşka doğumlar öğreten içsel sancıların anasısın
artık, tutkulara y’eller ısmarlayan sevda yelisin
esintilerinle sevi sofraları kurdum oksijeninle
yokluğunun tokluğunu alıntıladı özlemlerimin uzun metinleri
vuslatın eriyim, ordu sen, oradan sen
3…
uyanışın kirli filtrelerini sunar alınç huzur
gizil sandığın ,güven tepelerimdeki cevizden
damlaların bile boyasını silmez bu sandığını, ya da sandığını
varoluş okyanusunu okur gözyaşların
diriliş toprağıma ekilir sevda filizin
ürküntüleri yok eder kavruk umutsuzluk
çirkin emellerin azotu biter,meşk meclisinde
bitkin yarınları yamalar hidrojen
nefes nefese kalır nefsim
biyolojik istemlerin tablosunda çetelisini çizer yanışmak
çizgilerin beliriyor arzunun k’alem ucunda
kızıl demin anı mayalanıyor yaşanırlığın yaşlarına
şeytanın yamalı bohçasını taşıyan egoların tuzağına düşmeden
yanmak şartın kafiyesi gibi uyumludur helalimize
cennetimden berrak yarınların sundum bilesin