hayrettin taylan




kalbim çok anladı, çok sızladı da
ama o kalpsiz anlar mı ki?

doğru imlası ve s’iması seninle başlayan aşkın tümcesiyim
güz ‘ el’sin diye ve’da’lar ayrı yazılır , g’ayrı kaldığımız aşk kitabında
söz’el’sin diye ezberledim b’akışlarını, aşka k’alışlar kitabını
tüz’el’sin diye kişiliğin çekiminde s’akladım zevklerin mevsimini



metaforlar, mecazlar, benzetmeler, sembollerin özetinde okudum kaderini
bir arenanın ney’inde ç’alındı yaşamın benzeşim duruşu
bir arınmanın suyunda arındı ,labirent, esra’r’engiz hayatın ufku
bir mücadelenin d’elinmiş umudunda başladı yaşanırlığın düğünü
bir kör’düğümün d’ününde saklandı yaşamanın aşina imkansızlığı
bir bilinçaltının filtresinde temizlendi algımız, aşka çağrımızın sızısı
bir benlik arıtılmasında duruşumun olgusu seninle sevdaya baki
bir hatırlayış metafiziğinde, fildişi kulemden gördüm s’onsuzluğunu


tüketim sınırında, sinirlerimi seninle yenileme mecrasıyım
hay’atını koşturan güz”el” yarınların yar y’olcusuyum
hak’kında d’aha y’akındır suyla yıkanmış huyda
aynı b’akışa farklı özneler tüketmiş sosyal algıdan arınmışlık yüklemisin
aynı m’ananın çocukları gibiyiz ;ama m’analarımız her yarde farklı
ahlaki yargıların gerçekliğiyle bağdaşmadığı çözümsüzlüğün aşk arısıyım
bal ile valsını tamamladım çiçek özünden , aşk t’özünden
beyne’lmilel t’arafım, hakikatin t’arafıyım, seni sevmenin arifiyim