hayrettin taylan



şehrinden şiirime uçan şirin kırlangıcın kırılmış mazisi var
şiirimden viran şehrine gelen imgesel güllerinin kokusu var
ben’imden ırak gölgene gelen sevisel pınarın hışırtısı var
bir çarenin çaresizlik ateşinde sensizlikle y’akılan y’adım var
unutmaya kıyamadığım kıyılarının m’anas’ında ç’ağrılarıma çarpan k’ayalarım var
senli zamanların ruhsal magmasında taburcu ettiğim kendim var ,
huzur şafağımda sözlerimin ceplerinde kalmış sıcak kavuşmanın adı var
-gidemem..gidemem…gidemem erkeğin hakkı üçtür gidemem

an’sızınla k’azılırdı yüreğimin denizleri
ulu arta dalgaların algılarına teslim olmuş köpüklerindeydi kopuşum
sulu sepken amaçların kurumuş yamaçlarındaydı arzular derdim
ulu’sal yokluğuna teslim olmuş v’atan b’ağrıma s’arılıydı hüznüm
z’amanın dürümünde s’aklı bir h’al k’alırdı, bir sen sa’klanırdı ömrüm
sol y’anımda düşen damlalarının okyanusunda eriyen vicdanıma k’aviyim
gelmelisin, gelmelisin, gelmelisin..sevenin hakkıdır üç kez gelmek

avuç içimde sa’klı duaların mistik huzuruna adılsın
aşk içimde p’aklı volkanların akustik mutluluğuna b’akisin
umut s’avımda h’aklı z’amanların semantik diline s’akisin
ufuk k’avımda n’arlı yarınların fonetik sesine s’anisin
esrik şavkımda hürlü sen’lerin nevrotik h’allerin uyan’ışısın

gidersen , bütün betimlemelerimde gizli yarınlar y’anar
gidersen , bütün hislerimde sırlı uyanışlar uyur
gidersen , bütün ömrüme sarılı sevilerin aşk sütü kesilir kesif demlerinden
gidersen , ben bir daha gitmene kadar y’aşamaya kavil ve kaşif k’alamam
gidersen , bütün güzellerin suretinde d’okunan benzerlik demlerin yakar beni
gidersen ,çaresizliğim kendine çariçesiyle kül olmaya gider
gidersen her defasında defni zor anlarım dirilir , sensizliğe ölür giderim
gidersen, gitmenin yaşında ve yasında kalır terk edilişin genci olurum
gidersen, yaşayamadıklarımın fay ağzında zamansızlığa ejderha düşlü olur yutarım amansızlığını
gidersen, git diyebilmeyi öğrenecek uzun zaman kursuna giderim
gidersen , “ben” ben’den çıkar, ben’den giderim