hayrettin taylan




kapitalist batının sömürdüğü afrikalı bir çocuk kalbiyim
öylesi gerçek, öylesi aç, öylesi bilince hüzzam şarkıyım

çıkar sülüklerinin emdiği ortadoğunun güneş doğusuyum
medeniyetleri emziren mutlak doğrunun kan ağlayan tilmiziyim
çıkarların bağrında kardeşliğin haksızlığa maşa olduğu boşluğun gerçeğim
petrol düşlere yakılmış amacın dışında kalmış uyanış adılıyım



menfaatleri kadar dürüst sosyal katmanın bilinç katıyım
ben’i yenen her şey bana yeni güç, yeni ben


binlerce benlik içinde çıkar tünelinden amaç dağına tırmanır gerçek
suskunluğun ferhad’ı olup delerim şirinsi çıkarları ar damarımla


çekip gidecek kadar çekimledim uzakları
gelip kalacak kadar topladım yakınları

sevip susacak kadar susadım sevdaya
varıp bekleyecek kadar gittim içsel mecraya

uzaksadım ayrılığı, hayıfların dibinde yaktım keşkeyi
sevip bekledim sensizliğin volkanik demi kadar gerçeği
çoşadım, çoşadım lirik istemleri sen kadar berrak demi



yıldız gibi ışıldadı kadınsal düşlerin düşmanlarıma
yazgının hep yazını yaşatmalı sevda mecramın erkekliği

ders çıkardım ters giden her şey’in her ben’inde
sakladım senli,sensiz her gerçeği zihnimde, fikrimde, zikrimde yüreğimde