hayrettin taylan

türk şirinde ilk ve yeni tarz…
Letrik Tevriyesel tarz( letrizm harfçilik, tevriye, ikiden fazla anlam)

m’analarımın ç’oğuludur istenç duruşumda durulanan gerçek
t’ene s’arılı s’özlerin sayfasındadır, uyanışımda direnen mercek
y’anılı bir türkünün s’azındadır gelişinde saklanan tümsek
d’üşünüşün s’aklıdadır s’özden ırak g’öze yakın b’akışmak

boğuluyorum sensizliğin sularında, yutkunuyorum yetilerini
imlasız yalnızlığın cümlesinde b’ağlılığımı b’ağlıyor b’ağlaç ki
çağırıyorum aşktan önceleri, ağlıyorum severken ağlayan seni
susuyorum sudan önce, ıslanmış vicdanımın içinden geliyorum sana

iklimleri s’avlı s’özlerde olan gönlün s’ayracında içiyorum hayranlığının ayranını
p’usuya düş, ruha güç, seviye gizil, sensizliğe n’edim oluyor sevgi
t’utkularım kendi direncinde eriyor, bensizliğe ma’arif oluyor sevi
k’al’i’bresinde özetlenmiş yarınlar yanıyor, külleniyor sevi
unutulmuş umutların ummanında ıslanıyor usumun gerçeği

y’ansık karanlığımızda gürgen gelecek uzanır huylarıma
t’ansık k’adimlerimizde sürgen zaman uyanır ruhuma
örselenmiş demlerin seyrinde bitkin keyifsizlik sarılır hüznüme
s’onsuza ekli kişilik eklerinde çürüyor, hayfın dönencesi gönlüme

duygusal h’anların sevgi b’ekçisi gibi üredim m’anaların kucağında
hüzzama alışmış aba telinin ruh emekçisi gibi eridim m’anaların sıcağında
aşka çocuk kaldım
sevmeye kocaman adam
seni beklemeye dev bir gelecek