dizlerim tutmayınca aklıma ilk gelen
direnç çiçeği olurdu dişlerindeki gülümseme
nefes alırkenki alışkanlığımdı bu aslında
ve aslında düpedüz âşıklığımdı hayata
hayat demek senin sokaktaki ürperişindi
son akşam mutluluklarına imrenerek
içini ısıttığın...

çoban yıldızı hep hem en uzak
hep hem en yakın
yokluğun da eski yıllardan kasabalarımdı
dut ağacının altında toprakla karışık
uçları yırtık kekre anılı
alabros saçlarımın perçeminden akan
çoban yıldızı...
aklımı başımdan alırdı...
bir sokak çeşmesinden ay ışığı içerken
geceme çöreklenir kalırdı
ölümlerden otlanırdım hayatı...

acı benden şiir çaldı
ben hırsızlama daldım
unutulmuş bir kahvehanede
kırmızı beyazlı klasik bardak altlı yaşamaya
ter kokulu bir odaya daldığım gibi
düşlemeye uğultusunu uçurtma izleyişimizin
gözkırpışlarımız da aklımda
paslı kapının altında bir akşam gölgesiydi
bir ömür kadar öptüğüm
naylon terliklerinin kokusuyla geldiğini...



kağan işçen...