/Ölmenin en uzun hali/
/
Ne bir sese kulak verebiliyorum, Ne sessizliğin yaşandığı alana kayabiliyorum. / Ne sözcükleri hür bırakabiliyorum dilimden, Ne Kalbimi ikna edebiliyorum, onlarsızda olabileceğine. / Yağmuru hissedememek gibi birşey bu Ezilip ezilip ufalandıkça, artık acıyı kanıksayış gibi / Sönmüş çoktan ruhumun fenerleri Güneş çıksa, her yanı bürüse neye yarar şimdi / Elpençe divan durmakta karşımda boylubuyonca Uzamaya vakit bulamamış cüce gölgeler. / Yapraklarından soyunmuş da, savunmasız kalmış gibiyim Ağaç olsam halime yanmayacağım. / Kışın uzun olur ya geceler, ve uykular. Ve birde yanıltıcı güneşin aldatıp vurduğu ayaz. / Değmeyegörsün gözümüze soğuk bir bakış, ve Kalbimize umursanmamak işte o zaman uzun uzun ölüyor insan. |