Mor karanfiller derinden susar
Ölüm öncesi haber spikerleriyle
Mikrofonların boynu bükülür
Haber bültenlerinde siyah beyaz bir resimle

Elma yanaklı bir sunucu
Gözleri güneşten can gülüşle
Uzunca bir “ ııı.”.evet sevgili seyirciler..
Bu gün otuz ikinci gün…

Sol ayağında sıcak su yanığı
Aksasa da bazen hayatındaki adımları
İnadına hep dik yürürdü hep o ayakları…

Bir/and son köşesindeki gazetede
İçer içindeki pişmanlığın pınarındaki andını
Son haber kara haberdi
32. Gün sonrası otuz üç tespihli…

Duayen duaya inancı olan
Biz hep seni sevdik karanlığı aydındık yapan ekranında
Kara bir çelenk indi simsiyah güllerle
Daha yetmiş ikisinde saatleri kollarında seven

Turuncu saatlerin
Kara bir güvercin oldu akşam üstü
Hadi be bir “ııı” de… bu akşam ki bültende
Daha da bizi üzmeden son bir haber ver kaldığın yerden…

“ Seni bu ülkenin tüm haber bültenlerini izleyenler kadar…
Bir de sana dua edenlerden daha çok seni özleyeceğim”

Mehmet
Ali (Yüce)
Bir/and içiti…
Gitti…
O Hepimizindi
İçimiz Solgun Mor Haber Bütenlerine Kaldı
Şimdilik Aylardan s/onsuzluk,,,
Bugün yıllardan hep 32. Gün….