Aydınlıkher yer aydınlıkken bana yakışmıyor karanlık umudumun her nefesi üşürken ve soğukken bu kadar gökyüzü vurulmuş hiçbir adam üzmüyor beni çocuklar dururken onlar ölürken veya uyku sanırken ömrü kuru çalıya dal olmak yedi iklimden kovulmak yıkmıyor beni yitik bir kent kadar ve soğukken bu kadar gökyüzü yitirilmiş hiçbir aşk öldürmüyor beni çocuklar beklerken savaşsız birkaç şehri sar veya sarma olup olmadığın farketmiyorken ruhumda olduğun hiçbir yer ben değilken olmadığın yerler üşütmüyor beni ve sema bu kadar sessiz yağıyorken dünyama kış mevsimi deli etmiyor kış mevsimi büyütmüyor ormanları dinlendiriyor ve filiz deliyor sabahları her yer bu kadar aydınlıkken bana yakışmıyor karanlık bu ölüm bu sessizlik ve bu dünya acıtmıyor hiçbir şey orada ölen çocuklar kadar ve hiçbir meğer iyi ki olmuyor hiçbir serçe de uçmadan durmuyor zaman kısa hayat da öyle ve kuşlar uçuyor |
zaman kısa
hayat da öyle
ve kuşlar uçuyor