Sonra Ölü Bir Sabahacıyla yalnızlığa kavuşuyor insan sonra kuzguni bir karanlık sefil bir aydınlık. acıyla tezat düşüyor çoğu zaman insan her şeye acıyla sonsuz bir karanlık sefil bir yaşamak. acı bir yolculuk bu öziçime seyahetlerin en uzunu en kudretlisi hasat altında kırılmamış bir ceviz kadar çetin ceviz ağacının gölgesi kadar deli sonra sen de, şiir yazdırmaya başladıysan eğer gidiyorsundur üstelik acıyla aç kalıyor insan üstü çıplak son defa kış mevsimini seviyorsun sonra sonrası kar sonrası boran sonrası fırtına sonra böyle yazılmış şarkılar geliyor aklına! acıyla kaldığından ölüyorsun acıyla yaşayamadığından tüm bu korku tüm bu saçmalama sonra içten bir deprem sonra tüm bahçe tarumar tüm koca deniz bozkır bir tarla gel kurak toprak otur ruhuma bu göz yaşından ya bir filiz çıkacak ya da bir ölü sabaha! |