Tarla Kuşlarıtüm kuşlar öldüğü vakit gideceğim. bileklerime dolanan sancıdan öteye ve ruhumun karmaşaya gebe olduğu bu ikindi vaktinde önce tarla kuşları, sonra hepsi öldüğünde. ekinsiz bir ömrün yalnızlığında sorsanız, üç beş ömür geride ufkuma batan her kirpik yüzünden içimde ağlamayı unutmuş bir çocuk yetişiyor nefes alacak olsam bir su doluyor genzime nefes verecek olsam ciğerimden sökülen içli hava hüzzam bir ölüm gibi soluyor ve kuşlar uçuşuyor beynimde beynimi delmekte ağaçkakan kuşları bir damla öksürsem, ağzımdan çıkacak bütün öziçim sorsanız, ölmüşüm de iskeletim kalmış geriye iskeletim ve beynim delik deşik her yerim. II cüzzamlı bir ölümün ayak seslerini duyuyorum birden fazla yerden gelmiş gibiler ve kuşlar, kanat seslerini işitiyorum birileri birilerini vuruyor ha bire. tüm kuşlar öldüğü vakit gideceğim bileklerime dolanan sancıdan öteye. |