Kışoluyor mu bazen size de? gözyaşlarım donuyor benim. kış, çetin geçecek belli. kış, başlı başına bir özne gibi. ölebiliriz sevgilim. henüz sonbaharken kalbimiz kurumadan daha ölebiliriz. bana sonsuz bir karanlık hediye ettiler ölümlerin olduğu bu dünyada yaşamanın büsbütün savaşın olduğu her yerde barışın büsbütün yalan olduğunu ve kalbimiz kurumadan ölmek için zamanın erken olduğunu söylediler ölebiliriz sevgilim. ruhumuza tutunduysak eğer... size de oluyor mu bazen? beynimin içinde bir kapı açılıyor gibi. delilik kapısı. delik deşik edilmiş tüm sanrıların acımasız ağaçkakan kuşlarının sesi ve ağacın sessizliği gibi. bir ağaç olabiliriz sevgilim. kökümüze tutunduysak eğer... ve bir ağaç gibi ayakta ölebiliriz. |
kök salıp toprağa
mavisinden gökyüzüne avuçlayan
bir beklemek bizimkisi
düşlerini güneşte kurutamadan
yağmurlarla yıkayanlara selam ola