21 aralığı beklerkenİlk değil kıyamet kopuyor sanışımız Boşladığımız ibadetlerin derdine düşüp Dövünüşümüz, pişmanlıklarımız… Ki kalkıp okşamadık sümüklü bir çocuğun yanaklarını sevgiyle Soframızdan artanları götürmedik sokak kedilerine, köpeklerine yüreğimiz titremedi soğuğa büzüşerek direnen yurtsuzlara, evsizlere. Yani bireyseldi kaygılarımız Koyunduk bacağımızdan asılan Sürüye ait fakat kopuk Tek derdimiz otlamak çobanın gözüne batmadan. Batmamaya çalışacağımıza baksaydık… Görür müydük en güzel ibadetin sevgi olduğunu? Bir çizgi çekiyorum düşüncelerimin ortasına. Büyük laflar beni aşar! Ne başkalarına verecek kadar çok aklım Ne de örnek olacak kadar sevabım var. Yine de söylemeden duramıyor insan hissettiğini Rakamlar uçuşurken kafamızda irili ufaklı Hesabını tutuyorken y(t)aptıklarımızın Keşkelerin kucağına oturasım gelmiyor. Kapalı gişe bir filmin seyircileriyken hep birlikte Şahitlik de ızdırap! |
komadi bir hal diye gülüp geçtim kendimce,
ama şiir iyi dokunmuş, tebrik ederim...