ZAMAN....

Bulanıktı tüm tuvaller
Kış güncesi resimlerde anlatılırken bir ayrılık
Sarı çerçeveli iki kişilik bir sevda
Bulanırdı beyaz ortalık/da
Kar döken bir hasretin kenarında büyürdü suskunluk


Vurgun yerdi tüm ayaza çalan şarkılar
Üşüyen serçelerle bir olup
Donardı karanlık
Buz tutardı gece soğurken ellerim
Cehennem kadar sıcaktı hasretin alevleri


Kan ter içinde uyandığında şafaktan önce
Kelepçeleri paslı bir zaman, bağlar insanı
Başın yastığa küstüğü vakittir vakit
Dayarsın camlara başını sıcak bir omza yaslar gibi
İşte saatler o zaman….o zaman saatler üşür anlarsın
Hayat geçerken erkenden dakikalardan önce


Yitik sevmelerin üstü hep yamalanır
Bir yandan soğuk sokulur dizleri üşüyen şiirlere
İşte belki de bu yüzdendi sırtı açık şairlerin sığınışı dizelere
Bahar mevsimi sevmelerin özlemi asılırken bir yandan
Kış sevişmelerindeydi hep yarım kalışlar


Akrep ısırırken zehirlenirdi süreler
Takvimde on iki çivi gibi saplanmış dururken
Çalmadan aralık kalırdı kapılar
Havarilere bırakılırdı söylenmemiş yarım kalan sözler
Bu yüzden ben hep ortadan vurulurdum nedensiz yıllar geçerken derinden


Ölü cesetlerini sokakta gezdiren insanlar
Aşka alakadar olmadan dolaşanlar
Caddeleri dolduranlar daha demin öptükleri dudakları unuturken
Belki de en güzel şeydi aşk adına yaprak döken ağaçlar


İşte ben bu yüzden yüz çevirmeden senden
Gidiyorum düş ülkemde gömülmelere
En azından seni hatırlamak adına yıldönümlerinde
Seni senle baş başa bırakarak
Gerisi hiç işte
İşte…

12/12/2012….