.



...Dediniz ki kalbimiz mutmain olsun
ve dörde bölündünüz Hz İbrahim’in şüpheci avuçlarında
şimdi koşarak gelen bu cıvıltılar dört kadının sesine beylikler kuran son zuhur ve
Kürdistanlı peygamberlerin görmeyi umduğu paralanmış bir gövdenin yekpare şiiridir …



İnsanlığım

Uykuya çekilmiş Fok kadar sessiz beklemekteyim senin yaşama katılışını
Çürümeye terk ettiğin can damarımız kangren

Hangi savaşlardan atık yitirdiğimiz onur
varlık nedenimizi kâbuslu kaç gecede unuttuk
Her kavmin çocuklarından utanarak sorduğum

Bak! Boynumda kıldan ince bu vebal korkarım ki sonumuz ağulu bir intihar

Yeter!
Dinmeyen bu sancıyla uğunduğumuz yeter!
Zehir zemberek bütün kurtuluş yöntemlerin

Aşımıza kan doğradık ilk günden beri ellerinde boğuluyor yeşertilen her sevi
Kıvılcım istiyorum!
Kıvılcım!
Karanlıklarımıza
Her neslin düşlerinden umarsızca çaldığın

Uyandır!

Sözü güzâr anlatıcıları bedbin uykularından merhem çalınsın artık kanayan yaralarımıza
Kahredilmiş ganimetlerden soğusun gözleri Odysseus’un

Dağları korkusuzca ver Dadaloğlu’na yaşama kin beledik ilk günden beri
Benliğinde kararıyor ışıldayan her sevi

Gel !
Korkunç uykunu böl ılık bir uyanışa

Gönenci donat kardeşlik soframıza
-Hani, kıvanmadan çocuklar pazarlarda el altından sattığın

Büyüsüne kapıl iyimser ve insan yanlarımızın

Bırak!
Gılgamış ölümsüzlük b’içsin erdemlerinden
barış şarkıları okyanuslardan duyulsun


Al! Bu onur, bu sevi! Bu da mut! Son Malakandan ödünç aldığım
Damıt yaşayan hücreleri genlerimizden
ve umudu öperek al o tatlı uykusundan ki
birlikte dönelim bu kederli ölüm bekleyişinden







.