İçim(İZ)deki Sokak ÇocuğuYalnızlıkları çoğaltıyor yollar köprü altında intihar ediyor ayrıntının rengi yalnızlıklar. Yürekleri aksırır durur sallanan gecede düşlerin anısı göklerin demirli perdesinde. dünya tersine döndü dürbünün öbür ucunda kendinden daha dipte yıldızlar yitik bir yaz leşinde tutkular. Bir demet geçiyor dört mevsimin ellerinden intihar ediyor kara göldeler. çağırıyor varoş türküleri damarlarında harf harf koşuyor ıslıklarda yüz metre direnişçi şiir oluyor tünekler alabora olmuş yenilgi kadrosu celladın tekmesinde vuruyor sandalyeye toplumsal cellat. Genişliyor kambur sonsuzluğun kafesinde yıldızlar düşmek ister miydi altlarına gazete hüznü serilmiş tozlu ayaklar üstüne hepimizin yalnız bıraktıkları bizlerden biriydi işte göbek çukurunda kendini bölen... konuşan gözlerin enkazında şimdi çuha çiçeği sözler... Ferda Özsoy |