UÇURUM ÇİÇEKLERİUslu bir çiçekti çocuk evrensel dorukların uçurum kuytularında mevsim üstü mavinin büyüsüyle dağılan düşsel cennette. Serpiştirdiler her birini naylon saksılara çiçek tozlarında. Susuz isyanlar büyüdü erteledikleri hıçkırıklarında. Mutluluğun kehanetiydi masum gülüşler çıplak yol aldı siyanürün ucunda iç çekişler yürekleri közleyen. Kara bir balgam ağlayan sesleri geleceğin kursağında ayaklarında kaçak şehirler yemiş damgasını kaderin. Cebinden çıkardığı belirsizlikte iz sürüyor geçmiş günleri. Dikenli tele takılan çiçek taş değil yüreğimiz yazdığımız şiirlerin satır arasında ağırlığınız zil zurna yağmurlar süzülerek geçiyor gök kuşağının kafesinden sessizlikte çiftleşen güneş doğuruyor barışı zeytinin gölgesinde bölüşeceğiz kavrulmuş yalnızlıkları yıldızlı şiirler çekecek beyaz güvercinler kutsal bir ruh gibi göğe çıkacak alkışlarınız... Ferda ÖzsoY |
Şiirin; yazılışı mükemmel, geçişler mükemmel, akışı mükemmel...
Şiirimi okuduğunuz veya okuyacağınız için teşekkürler…
...........................................Saygı ve selamlar..