Kopar çığlıklar sancısındaki zamandan Bir çocukluk düşer kiraz ağacındaki salıncağından Sarıya çalan kasımların arkasındaki tuvallere gizlenir mevsim Gazele yüz tutmuş yaprak yüzünü sürerken toprağa Kirpiklerden başlar önce sağanaklar Asırlık bir hasretin sarnıçları doldurulur derin kuyularında
İki omzunda dünya taşıyan şairler kanatır kelimeleri Yamalı sevdaların dikiş tutmaz acılarını sararken içlerine Şehirler ıslanır tırnak uçlarıyla kazınan yerlerde Çiviyle kazınmış bir mermer bekler hep başucunda Mısralar tutuşur dumana karışan gözlerde Derin bir boşluğa atılır boynu bükük kurşun kalem
Siyah beyaz bir ömür geçer film şeritlerinden Daha dün son nefes çekilmeden caddelerden Az evvel son iki satır arasına sığınacaktı ıslanmış sözcükler Musalla üstünde oyalı bir tülbent rengarenk sallanırken Son duasında omuzlarda kaldırıldı yürek açması için kanadını Nemli dizeler kağıtlarda ağlar yazan taşınırken başka ülkelere
Durmuş saatlerin ibresi gösterirken kıbleyi Titrek avuçların arasından dökülür kahverengi toprak Kum gibi kayıp giderken parmak uçlarımızdaki hayat Bir bulut ağlarken gizliden bir yıldız daha düşer Kabarır yerin göğsü sanki gökyüzüne değmek ister Göç eden yaralı turnalara kalır selamlar yitip giderken birileri
Yatar boylu boyuna uzayan şiirler Matem tutmak bilirim serçelerin işidir ya da ince suların Yarım kalmış şarkıların notaları kopar Dudak susar, kalp öylesine kalakalır Saçılmış buğday taneleriyle bir olup Sallanır başucundaki oyalı tülbent Bir rüzgar bir sonbahar bir de şiirler kalır geride…
/Bir şair giderken bir şehirden bir başka ülkeye Yas tutar kağıt kalemle bir olup karışır toprağa../
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
ÖLENLERİN ARDINDAN... şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
ÖLENLERİN ARDINDAN... şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Siyah beyaz bir ömür geçer film şeritlerinden Daha dün son nefes çekilmeden caddelerden Az evvel son iki satır arasına sığınacaktı ıslanmış sözcükler Musalla üstünde oyalı bir tülbent rengarenk sallanırken Son duasında omuzlarda kaldırıldı yürek açması için kanadını Nemli dizeler kağıtlarda ağlar yazan taşınırken başka ülkelere
Durmuş saatlerin ibresi gösterirken kıbleyi Titrek avuçların arasından dökülür kahverengi toprak Kum gibi kayıp giderken parmak uçlarımızdaki hayat Bir bulut ağlarken gizliden bir yıldız daha düşer Kabarır yerin göğsü sanki gökyüzüne değmek ister Göç eden yaralı turnalara kalır selamlar yitip giderken birileri
Yatar boylu boyuna uzayan şiirler Matem tutmak bilirim serçelerin işidir ya da ince suların Yarım kalmış şarkıların notaları kopar Dudak susar, kalp öylesine kalakalır Saçılmış buğday taneleriyle bir olup Sallanır başucundaki oyalı tülbent Bir rüzgar bir sonbahar bir de şiirler kalır geride…
/Bir şair giderken bir şehirden bir başka ülkeye Yas tutar kağıt kalemle bir olup karışır toprağa../
Çok şirindi severek haz alarak okudum <Kalemine yüreğine sağlık Kalemin daim olsun Saygılar selamlar................
Biliyorum bu şiiri kime yazdığını canım. Rabbim gidenlerin mekanları cennet olsun Şiir ve yorum hari .AYŞA HASAN KUZM BEN gönül sesi Ve senin kalemin var olsun.SAYGIM SEVGİM HER DEM
Şiir okudum ve kaldım...İşte gideceğimiz yer orası...Vay gidene demişler. Ya kalanlar. Önce bir şok daha sonra nerede olduğunu bilemez hattta kim olduğunu. Günler geçer aylar. Gelen gidenler. Onlarla oyalanır geride kalan. Daha sonra kalan yaşamaya çalışır. Yaşamak hakkı değil mi? Ama bunu yaparken çok zorlanır çok. Alışır alışmasına güler gülmesine ama hep yaralı bir kalp ile... Ölenle ölünmüyor. Hepimiz sonunda toprağa gideceğiz toprak olacağız. Sırayla olmuyor... Düşünmeyle hiç olmuyor. Sorgulama o hiç olmuyor Kısaca insan olmak çok zor, ölümler çok zor kabullenmek en zor. Bu şiirle yarama bastımn be kardeşim... Çok güzel çok beni ağlattın ...Sevgiyle daima...
/Bir şair giderken bir şehirden bir başka ülkeye Yas tutar kağıt kalemle bir olup karışır toprağa../
şiir yazanların, yazmayı bilenlerin, deneyenlerin kağıdı kalemi konulmayı yanına.. eminim ki yazmaya devam edecektir orada da.. Topraktan geldik toprağa gideceğiz Veyselin dediği gibi benim sadık yarim kara topraktır... Dünya bir koşuşturma içinde ihmal edilenler söylenemiyenler söylenmiyenler ve kırılanlar kıranlar.. karışınca toprağa ardında kalanların aklında kalanlar.. Kısa olan yaşamda güzelliklerle gidebilmek toprağa, kendi iç devinimini gerçekleştirebilmiş olmak olgun olarak toprağın altına konulmak.. ve mevlananın dediği gibi hangi daneyi ektinde bitmez insan denen daneden neden şüphe edersin... herhalde biterken tekrar insan dünyada yaptıkları iyilikler ve güzelliklerin güzelliğinde bitecektir tekrar din allah kitap onlar başka herkesin bir inancı var ama insan olmak insan insana incanca yaşayabilmek dünyada.. çok yere gittim şair şiirle..duyarlı yüreğinize sağlık diyerek sevgi ve saygılarımı bırakıyorum sayfanıza..
SAir dost nefis bir anlatimdi nede guzel ustaca konusturmussun her zamaki gibi kalemini ve yurek sesini ama ben bu sirinde huzun gordum neden:(( Saygilar selamlar