Tam bu şiirin not kısmı nerde, diyecektim ki onu aratmayan bir duvak gibi şiirin hikayesi karşıladı beni... Hikaye ayrı bir şiir gibi... "Umut hala mavi mi?" soruna taktım en çok, umudu maviye sürenlerdendim çünkü bir zaman evvel(bir kırıklık evvel...)... Şimdi neye evrildi rengin, desen "Orası uzun hikaye arkadaş..." derim herhalde...

"neden koşaradım girilen şehrin kapısından platonik çıkılır ki" demişsin ya, işte bam teline dokundun mazimin... Koşaradım gidilir her sevdaya, her başlangıca; fakat öyle bir tökezler ki insan bazen, o aksayan adımlar hayal kırıklığının en büyük kanıtını sunar geleceğine... O sersemlik platoniğe bağlatır seni bir süre, süresini şehre giriş hevesinin ölçüsü belirler çoğu zaman...


bir kez kaçar uçurtman
sonra gökyüzüne küser mi insan?

Sanırım beni en çok meşgul eden dizelerindi bu iki kurşun değerindeki tam isabet sözlerin... Çok düşündüm de önce bırak gökyüzünü uçurtmaya bile küser insan, renklere küser, bu yenilgiyi kendisine layık gördüğü için hayata küser, sevdiğine küser, ayışığına yakamoza küser... Sonrasında, çok sonrasında ama, gökyüzüne küsmese de insan, hiçbir zaman eski hevesle, eski inançla tutmaz o uçurtmanın ipini... Tam bir barış sağlanmaz kırık bardak misali... E gel de bu şiirden sonra gökyüzüne küslüğünü tazeleme!.. İyi şeyler yapmıyor bazen bana şiirlerin heval... Her ne kadar küskün olsam da birçok şeye, şiire küstüremez herhalde beni hiçbir kaçan uçurtma... Bunu düşünerek teselli bulup kutluyorum avucunda ip izi kalmış hevalimi... Bazen çok acıtsa da o iz,vaktiyle bir uçurtma tuttuğunu bilmek de güzel... Sevgimle...

düşlerden kabuslara kaç şiir eskittik


güzeldi, emeğinize sağlık..

kayıp hisler düşesi,gitmedi mabedin önüne
ne bilirdi avucundan su içmeyi



.

güzel

yeni güne merhaba diyeceğim bu sabah şiirinizi okuyunca
ciğerlerime çekeceğim doluca derince umudu soludğum havada

yeşil yarın benim rengim


saygılar hocam içten