Yakamıza Asılan ÇengelGökler açıldı ve ayaklarından suları çekildi kıyının kalbimi değiştirdim sanıyor aşktan dönenler Bu vakitler çınarın olup bitenden haberi yok sarsılırken özlemin kılcal damarı canı yanıncaya dek Yastan çıkmış bir köylü, taşlı tarlasına çökünce karıncanın tırmanışını hayretle seyreder Nasıl mümkün değilse zamanı yakalamak ölenlerin yüzünü sesini ve titreyen ellerini de Kafese sığdırılmış yaşam alanı bizimkisi içimizde dağılan öğütülen kum taneleri Sözcüklerden düşünce bir yankı gibi cömert azalıyor anlamı aşkın yaşamın ölümün Ve imge sarhoşluğu, özlemek denilen meczubu nihale |