Sadece Kalır
uzun mevsimler geçirmeye soyundum
başka türlüydü gidişin yüreğimdeki eksik gölgeni ömrümle yorumlamaya yeltendim... bin kenti bırakacak kadar yalnızlık biriktirdim insanlığımda şimdiye kalan bir sen güzeldin tüm eskilerden çoğalıp gelen... vicdanım zamanla uzlaşmayacak hiç gerekirse yokluğunla uzlaşırım sıradağların bittiği noktada içinde sürgit bir belirsizliğin... üzgün güz aylarına hevesli bir dizede durup durup adını arıyorum umudumun yağmur bulutusun gelişin ayrı gidişin daha ayrı hüzünlü... insan her şeyini kaybettiği an sevinir aşktan ve ayrılıktan arta kaldığına paylaşılmayan çırılçıplak bir içerisizlikte dışarıda kalır hep aklı...sadece kalır... kağan işçen... |