Mavi Gözlü Dev'in Elem Göz Yaşları
gün ağartılı,
kıyamın eşiğinde güneş gül dikiyor mayınlı bahçeye mehmet mevsimin ritmi bozuk mevlana gönüllerde yorgun gülüşler fışkırmıyor içinden ateş böcekleri toprağımın -heyhat- yaşamak artık büyük bir maharet nefeslerin üzerinde kırk şahadet, avuçlarda tırnak batığı ekmeğin yüzü küllü, çocuklar unutmuş çoktan çocuk olmayı neydi şefkatin rengi, beyhude bayramlar devran olsa hazmeder mi şimdi kinimi onlar ki uykularımı linç eden birkaç soytarı iti kalplerinde şeytana bürünmüş acı kadavralar düz bir çizgiye pusu kurdular ikircikli anlar oysa kimin kılıcı vardı ıslak rahim duvarında kimin annesi farklıydı diğerinden doğarken koşan hayatların tenleri solgun itelenmiş birkaç çocukça oyun deli gözlerle gelmişlerdi kışlalara soylu türküler bile az geldi şimdi gittikleri yerlere bir kere daha yaşamanın sırrı yok hangi coğrafyaya gitsek ölüm günah kokuyor tek tek taşları söksek altında koskaca bir tarih kanadı kırık bayrağı onurlu ateşlere veren cellattan korkmadık ki hiç lakin içimizde dinmedi kötü huylu ur gibi mavi gözlü devin elem gözyaşları… Çiğdem Parlayüksel |