sonu yoktur sevmelerin
menevişlerin aksine
uzun soluklu sınavlar, kırık pena yalnızlığı
sağır olsan
kaybetsen rengini düşlerin
yumuşacıktır yüreği tanrının
geceleri/

kuş olup sadece yüksekten bakmak
insan olmak mertebesine inmek arada
hele ki
volta atarken alzheimer sürüleri
günahlara ara verebilmek üstün yetenek mi
doğamızda vardı sevişmek duygusu oysa
öyle öğretmişlerdi ya hani birileri-dürüstlük yoksa bir bilmece mi

ne olduğunun önemi yok
bir hayat kadını olsan mesela
agresif bir doberman ya da ne fark eder ki
ultralüx bir evin bahçesine sahip olsan
ya da
sadece bekçiliğini yapsan o zengin hayallerin

bir lokma ekmek, bir yudum su mücadelesi verdiğin
ya eceline yenik bir böcek gibi
ya da bir şans verip inancına
okyanusun ortasında şişe olmak da var tabi ki
süslüdür bazılarının alın yazgısı
hiç başı dönmeden içer hayatı hiç kusmadan yer
hiç durmadan yürür kalbinin rotasına

yeşil bir buluttur şehir
ağzına kadar çim bürümüş mutluluk ormanında
bir yarım tümcedir yaşamak,
ağır romanın köşesi kıvrık sayfalarında..

sonu yoktur sevmelerin
şairlik varsa
kanında..





Çiğdem Yüksel