boğuntuSağ elimin tersiyle kenara çektim manzarayı Önümde selâma durdu boşluk. Uzansa kollarım yırtılır mı ufkun grisi Dökülür mü hiçliğin ayak izleri gövdemden? Sesimi boğuyor bir el Sözcüklerim can havliyle çırpınıyor Yere düşmeden. Boşluğa şiirler yazıp kaçıyor şair Kifayetsiz kalıyor sözler Sitem topluyor bulut yağmur yerine Jilet olup düşüyor Göğümden göğsüme. Ben yine mavi tebessümlerle kanayıp hayata Özlemler biriktiriyorum sana. Tutsana ümidimin elinden –ölmeden- Bırakmasana! |
Uykudan uyanırca sonra, birden dşüveririz sonsuzluktaki karanlığa.
Yine şiir olur yolumuzu ışıtan, yol bulduran..
Şiirin çok güzeldi kanki, dün bildirde gördüm,
şiirime yorum yazayım derken dalmışım..
en içten tebriklerimle ve de sevgimle..