Zalim sevmişimbekliyorum işte çalmaya yüreğimdekini bir avuç hüzne çok zalim sevmişim iliklerime çekilen yabancıyı tomarla ölüm yutuyorum uyandığımda karanlığında “yok bir şeyin” diyor el oğlu düştükçe içime aslan kesilen iliklerimi çeken yabancı çok mu var sabaha şafak en güçlü karanlığıyla sarmış gözlerimi dinle kendiliğinden kaçan yad garantisiz nefesler kalbinde bin bir fitne sebep çokken gitmelere yeterdi dönmek için tek sevmek boş ver başlarım aşkına da öylesine terk edilişimle hücrelerim bana yabancı Venüssün kollarında yanan hayallerim gibi kalmışken aşk t/uzaklarda banmış şafak en güçlü kasvetiyle sevdaya gözlerimi çok mu var sabaha ki daha kan(a)maya… Sude Nur Haylazca |
başlarım aşkına da
öylesine terk edilişimle
hücrelerim bana yabancı
kutluyorum kaleminizi ve yüreğinizi