ya e l e l e olacağız
ya da el/el*e öleceğiz...

...




ben sizi hep sevdim
siz bilmediniz
on altı yaşımda ilk heyecanımdınız
... utangaç kırmızı yanağımda
kirpikleriniz gülerdi yüzünüzden önce
ve kapanırdı yüreğime binbir gece masalları gibi



şatomdu kalbiniz
ve kaleydi elleriniz
kralımdınız işte



ve i l k şaklayan tokat yanağıma şakayla karışık çocukça
bahanesiydi aslında
ilk kor öpüşünüzün dudağıma



bir başka sever elim sol yanağımda görünmeyen dövme*nizi
bir başka okşar parmağım dudağımda uyuyan izinizi

ben sizi
h
e
p
sevdim



işte o günlerden hatıra
ciğerimdeki iki buçuk lira kadar yara
hani uzanabilse dudağım onu da öpeceğim şefkatle
siz gidince apansız açmıştı işte
kanayan karanfil edasıyla
ince/ince



ben sizi siz yokken sevdim sarılıp ruhunuza
çok çabalamıştım inanın yetişmek için kocaman adımlarınıza
- tecrübesiz ve çocuktum (hatta yeniyetme)
başımın üzerinde tonlarca kitapla
çarpık çurpuk yüksek ökçelerle
tökezlesem de bir çok defa
becerebildim taşımayı kalbimdeki çocuğu
ö l d ü r m e d e n
bir merdivenin
kırk dördüncü basamağına...




de_soulmate