işporta
yanık kokularıyla bitti pazar
kuşçular son demlerinde işportada gelecek dalgınlığı sessizlik istedim biraz gökyüzü bile sıkıcıydı ağaçlara sığındım gösterişsiz caddelere samimi sokaklara kapı önlerinde kabullenilmiş acılar ezber sevinçler gördüm düğün salonlarında balkonum çocuk umarsızlıklarına aşina ama olsun hayat bu... ara sokaklarda çay sohbetleri ikindide radyolu günlere benziyor bu pazarın rengi alacalı bir tedirginlikle akıyor bulutlar sanki bütün ömürler yaşanmış sanki tek ben kalmışım öğlen sonu aydınlığına çaresiz özlemlerin sanki eylülün bir bana eli kolu bağlı semt otobüsleri boş koltuklarıyla elinden oyuncağı alınmış çocuklar gibi içli edalı herkes kendi yalnızlığına daha yakın ben herkesinkine daha yakınım olsun sevmek bu... kağan işçen... |
Saygılarımla..........