Kibritlerim de Kalmadı
Gamze Şengün’e. / "Kibrit"
uyuyor karşımda ağzı gökyüzü bir diyalog dilenci koluyla elini avcuna bırakmış başını tutuyor diğer eli uzaktan gelen sesi dinliyor, çaresiz. ranzalardan aldım göğsünün ateşinde yanan yolları uzaklaşan bakışlarıyla gölgeli bir saç eki gibi zırlarken o çocukluğuna unutmadığı şarkılar çarpar dualarının içki masasını. - kibritlerim de kalmadı - üstte uyurdum ruh katlarında serin rûyalarda altta uyurdu umutlu sokak lambalarında çalışmaya çalışır bir hâli var gibiydi hep, kalemlerini dik tutup yanlış yürürdü elini bıraktığı annesiyle yanlış hayata. yazar. kaprisli denizlerden çıkmış ölü fırtınalar kadar gemilerin seferlerinde dönüp dolaşan martıları besler o küçücük aynasını kırıp şimdi başka şehirde kurcalarken hüznü hemen odasında bulurdu sevgilisinin ölü fırtınalı gözlerini, dünyalı sı. - kibritlerim de kalmadı - abla, süpür kırdığım camların üşengeç tavırlarını duvarlara çaldığım yumruklu pastel boyalarımla gittiğim bütün kurslardan balık çıktığım o kıvrak tırlak rüzgârımı, sihirbazessamair. tırnaklarında ojelerine giren vodka tadı sanıp sahipsiz hayatlara takışmış başka oltalarla yakala hücüm hecelerini sonların. anlama bu şehriiri. ş. kara kaplı defterlerde bakkalların geçinme telaşı kamburuma imzalı kader dövmesi, tanrı tokatlarıyla sirkelenen gövdeler emdi içimdeki kelebeğin gecelerini. o defterde adımız yazılıdır, kuşlar yürümeyi öğrendiği vakit konuşacaktır da babam, ortaya karışık. aşk, alamam fazla pahalı dili olsa onun da var konuşacak yalnızlığı yalnızlığa kadar oturup yalnız yalnızca konuşacak. ama. - kibritlerim de kalmadı - Payanda |
Kutluyorum.
Saygılarımla........