baktığım an kan
baktığım yer sen
gördüğüm bu deprem bu kargaşa
okul yollarının tozlu dumanlı nazlısı
sevilmek için yaratılmış tek gelincik
ellerim sana yasak
ben zamana aykırı gözlerimi açan serincecik
bu ne heyecan bu ne kaygı bu temaşa
sanki kalbimde büyüyen tek başak
aynı durağın ayrı yolcuları iki serçecik
adımımı atsam benliğimde yitik
taç yapraklarının kadersiz karası
gülücüklerime boğulmuş tek gelincik
yağmurlarla yıkanmış düş bozkırlarımın tek tasası
avuçlarımda açmış küçücük
bu gelincik değil sanki kanımın parçası

son sözümün sensin eşsiz bestesi
toprağa ne acemi tutunmuşsun be gelincik
yoluma çıkma desem ne çare mahzun kaçak
ilkakşam rüzgarlarından haberin alıyorum
ağlamak mı gülmek mi bu
başlamak mı bitmek mi
seni gidi yaramaz
tatlı huysuz yarım kaçamak
doğan gün sen biten akşam sen sanıyorum
arayan sanki’lerimin hırpalanmış keşke’si
yollarıma açmış küçücük
şu haylaz şu narin şu bir hayat parçası
nazlı mı nazlı kırılgan hemencecik
ömür nasıl vefasız zaman nasıl alçak
yol kenarlarının eşsiz neşesi
sayfalarıma düşen bir tek gelincik
bu gelincik değil bu sanki kanımın kan deryası




kağan işçen...