esme
uzak nehirlere b/akan gözlerimde
ve aldırma
bırak geç
kirpiklerimde çöl içen her gece
yanıyor dilim öyle böyle
gök kurur bir gün
ve toprakta ölür bilirsin ya
sen ki yüzüme bir Eylül gibi her düştüğünde
var ya şuramdaki yara
başlar işte şöyle ne bileyim
azgınca kan(a)maya
bakışlarını çek tenimden
toprak diye içimde aranma




öleyim diyorum bırak
dönüşü olmayan yaşamda
ismimi
bir daha anma
gelemem ömürcüğüm
kalbim ecel başında can dilenirken
sen dahası bir umutla
tutup ta aşkı
taş başıma vurma





ellerimde tuttuğum hayatın yüzüne
durmadan kazıyorum bir şeyler
tıpkı bir deli misali
baktıkça a ş k sızlaşıyorum seni
sebepsizdir bazen sevmek
bilirsin
ve unutmak birini bir nefes gibi
en zor olan diyorum
belki bilmiyorum
boğuluyorum işte sarı bir visal demi




dilimde ölüyor şiirler
ve şairler ağzımda
ıssız koca bir şehir gibi uzar



aşk kalbime varınca
sana küs her nehir
yüzün gibi üşüyor ağzımda




pencereme güneş her çaldığında
ve yar sızıları dolunca gözlerime
savrulsam diyorum direkt sana
doğru
la
doğru
la
sa/vur beni sende
ben gördüğün düşün ilk sabahında




ve içimden serçe kuşlar havalanıyor
kudurmuş gözlerine ulaşmak için
kanatlarımı göklere bağışlıyorum
geri dönen her sonbaharda
sen gibi düşsün diye
Eylül kokan koy(n)uma



harlan bakayım şimdi
çünkü bu Eylül dediğin
hiç öldürmüyor sevgili
soğul sanda kaynayan su gibi




MHD











hayateylülyirmibeş