Yazdan Kalmabiz haziran çocuklarıyız sol kolumuzla deviririz bulutları dinlemeyiz yasak masak düşürürüz somurtkan suratını şehrin soylu oyuncaklarımızdan cennet yaparız kendimize fıskiyeli bahçenin kamelya gölgesinde yanık dondurma kokusu asil ve münzevi oyunlar buluruz evleniriz evciliğimizde koşarız zamana şiir tutar parmaklarımız yüreğine kiracı olmayan gerçek insanlarız biz gerçek aşklar girer ancak hikayelerimizin içine bir gün biter bu şizofren uykular da son bulur uykuda gezerliğimiz dut kokulu pencerelerimize gümüş öpücükler bırakır/erken konar saçlarımıza güneş biter toprağın çiğdeme özlemi gider kadim yalnızlığımız… Çiğdem Parlayüksel |
Saygıyla.