fizik kimya biyolojiYüreğimiz bahardı Adımız aşk Zaman mefhumu yoktu Mekan sonsuz, sınırsız Her pencere ona açılıyordu Ve her kapının ardında o vardı Yaramazdı Cesurdu Arsızdı Ama güzeldi be! -di’li geçmiş zaman kipi kullanıyorum diye kırılma sakın Örselendikçe tutkular kırılıyor cesareti insanın. Ayaklarımız kanattı Gönlümüz pervane Gözlerimiz nereye konacağını kestirememiş kelebek Dudaklarımız haylaz sözlere gebe Dudaklarımız aşka sobe Ve ellerimiz kelepçelenmişti birbirine İstekle Bir delilik haliydi yani Bulut hizasında bakmak hayata Yürümeyi unutan ayaklarımızı koşturmak ordan oraya Ve hiç sızlamaması tabanlarımızın Morfin zerk etmişlerdi de kanımıza sanki Gülüyorduk herşeye Dünya da bizden ibaretti zaten Birlikteyken Sen, ben Sen, ben Gerisi teferruat/tı Geçmiş zamandı Geçmeyen ağrılarımıza ilaçtı Son kullanma tarihi yeni dolmuştu. Panik yapmayalım yine de Bilim adamları çalışıyor gayretle Aşkın kimyası ha çözüldü ha çözülecek İnanıyorum buna Yeni bir ilaç yolda Yaşımıza bereket Ha gayret! |
Ben korkuyorum işte ondan.
Düşünsene
yön verebildiği neyi saf halinde tutabildiki insanoğlu.
Neyse,
ömrümüze bereket dediğin gibi, görecek sağ kalın nasılsa.
Korksa da korkmasa da...
Anlatım çok şirin,
tespitler hayata dair ve yerli yerinde betimlemeler.
İnkarsız ve doğal.
Böyle yorum yapınca olduğumdan ukala duruyorum endişesindeyim :(
Söylemem lazım, anlatımın sağlamlığını, neydem yaf.
Ben seviyorum acısına sahip çıkanları.
Şiir ya da roman diyesim var ama
yazarın kötüsü, şairin iyisi derlerdi öğretmenlerimiz,
kendini yazanlar için .
HEr yazın tütüründe kurgu ise biriktirilmiş bilgi elbette
ve yoğun emek çoğu zaman.
Kaleminin samimi sesini seviyorum,
beğeniyle takipteyim :)
İçten tebriklerim, sevgim ve saygımla denizce.