Haz(ir)an Sokağıhaziran’da kar yağar mı anne, üşür mü böyle çocuk düşleri. nerede unuttum hatırlamıyorum, kendimden büyük gülüşleri. kar yağıyor anne, ıhlamur ağaçlarının üzeri bembeyaz. karanfil kokuları sararken şehri, göğsümde kardelenler açıyor. zaman ilaçtır derdin, ne çok yalan. öyle olmasa bunca kovalaması akrebin, yelkovanı, unuttururdu acılarımı. üşüyorum anne, marazlı bir güvercin gibi. gözyaşlarımsa, tuz basıyor örselenmiş tenime. sen sakın ağlama anne, ağlama. içimdeki çocuğu uyandırma bilmez misin? ne vakit bir anne evladına ağlasa, Meryem gözyaşlarını saçar semaya..
|
Yorumunuz çok dokunaklı ve içliydi.
Tebriklerim ve sevgilerimle.