Güller Ve BülbüllerŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Yaşamak isteyen bir yanım var biliyorum ama takılıp kalıyorum."
-Sokaklar Uyudu Artık Öpüşebiliriz // Umay Umay-
şiir rengindeydin
saçından tırnağına kadar bakışlarında kararmayan gökyüzü her sabah çocuktu sesin şehir dışladıkça baharı saflığın üzgün izi güneş, düştü kalbinden düş kırıklığın, ıssız kıyıları aradı ve aniden ihtiyarladın gözlerin gibi, feri sönerken akşamın küsmüşlüğü okşayan çocukluğun baş ucunda paslı bir kayanın terinde hıçkırık türküsü öpsene serçelerin kanatlarını yalnızlığın erken kocattığını bilmiyorlar yolları uzun alnında dünün hikayelerinden çizilmiş o yollarda gecikmişliğin sızısıyla yürüyor bir kaplumbağa bilirim neden başın eğik toprağa utanma çürümüşlüğün aydınlığı erittiği ülkede avunan var mı gençliğiyle düşlerden uyandırsa da siren sesleri gördüğün her şey yalnızlığın kalabalığı korkma köz olan tarih tekerrüründen çırpınma derininde yanan masumiyetinle bunca kapitalist telaşın içinde kimse gidemez sarılacağı çiçeklere bunları anlattıkça sana çimdikliyor şeytan tavana baka baka uyuyalım sessizlik acıya dönüşsün gözlerin denizinde batsın gemiler o gözler ki çan kanağı hüzünle dolsun bedenler tabutuna dahi ağırlaşsın ister bülbülün yerine ahların sesini duyan gülleriz herkes kendi küfründe solarken Tanrının yüreğimize bahşettiği aşk nerede sen yine de bana bir gül’üver gülüşünün renginde saklıdır sevdan sevda sızım gülün dudağında ölüşümdür.. |