Yârim
Ne zaman yüzüme, sen yüz çevirsen
Koskoca ümmanım ,çöl olur yârim Bağlarımı güneş olup kavursan Kuruyan dallarım gül olur yârim Göz göze gelirse göyün ruhsârı Açılır çiçekler bal yapar arı Öpse leblerini ıssız diyârı Renkten renge girer al olur yârim Görmez ki kumrusu bağında yatar Ferhat’ın sevdâsı dağında tüter Leylâ’ya gerek yok,Şirin’i yeter Ne kadar sevsem de el olur yârim Sen aşka âşıksın ben ise sana Senin her bakışın benziyor tana Böyle bir aşk odu, düşmüştür cana Her günüm,her anım yıl olur yârim Aç yüzümden şimdi kara perdeyi Göle bırak biraz gövel ördeği Dokun saçlarına sevdâ gereği Gözüyle konuşan dil olur yârim O gün gele, bir gün mizân kurula Gülizâr’la sevdiceği sarıla Bir kez daha yer yerinden yarıla İkinci mekânda yol olur yârim Melahat Temur |
Göle bırak biraz gövel ördeği
Dokun saçlarına sevdâ gereği
Gözüyle konuşan dil olur yârim
O gün gele, bir gün mizân kurula
Gülizâr’la sevdiceği sarıla
Bir kez daha yer yerinden yarıla
İkinci mekânda yol olur yârim
tebrık ederım guzel bır eserdı zaten hak ettıgı yerıde almıs saygılarımla...