Cam Güzeli
bütün belirsizliğin ağzı açık
sözcüklere baş eğdiren kınsızlığı düşüncelerimin canımın yalnızlığı ölüme yansız ve sokağımın beni bilmeyen evleri uykuya dalınca koşup giderim eflatun uçurumlara sensizliğin tadı değişir en azından bir son umut türküsü büyür penceremin kenarında cam güzeli... sanki en çok gece seyrine daldığımız aysız ilk hecesi bahara kırık dargınlığımız masamın üzerinde yağmursuzken yaprağın gözlerimde şaha kalkan yokluğun iki ayrı sonsuz susuzluğu acının yangın ortasında iki mahzun çocuk gözlerim sana kanar sen gözyaşlarımla sabaha aç ve karanlığın yanağında zamansız bir deprem büyür cam güzeli... uykularım pembe gidişlere öykünür ayrılık provalarıyla oyalanır mevsim hangi sona hazırlansam bakışlarımın buğusunda boşluğunun lekesi kalır kaldırımların ayak seslerini unuttuğu intihar gibi yoğun bir şaşkınlıktır yıldız kanatlı yaprağından zifiri korkularıma aydınlık bir hayat taşıdığımdır içimdeki salıncağın iplerinde arsız bir imkansızlık sızısı gülüşür durur sonranın tılsımı söner uzaklığın yüreğimin ortasına evren büyüklüğünde bir gölge gibi sokulur ıssızlığımın toprağında şarkılı bir ömür büyür cam güzeli... kağan işçen... |