Nergisnarkissos gibi önce suyun yüzeyinden kendime yürüyüşüm o yolda rastlaştığım insanları takıp peşime bir çiçek sürüsü halinde sonra arı,kelebek yönüm belli,insana yürüyüşüm öbek öbek korolar halinde doğal müziğin ayan ritmi çan çiçeklerine dokunması çekirgelerin cırcır böceklerinin görünmez dansıyla sivrisineklerin ısırıp konması ölü suya bir tercih meselesi salkım söğütlerin boyun eğmesi hızla akan dereye insana eğilirim ben insana götüren insana çıtır çıtır kırılır ince buzlar açıverir nergisim durup dururken aksinden görüntümün sana uzanışım bir nergis tarlası halinde sivrisinekler geçer üstümden hızla bataklıklar yurdunda el bağlar taşlar döner ve sokarlar kendilerini suyun yüzeyinde parlar görüntüm güneşi örten bulutlar dağılıverir selâm verir güneşe sayısız çiçek çekirgeler zıplar oradan oraya dağ tepe birleşen nergis oymağında 17. 8. 2009 / Nazik Gülünay |