I.


çoğul cinayetlerin tırnakları
etimde

yakar

yanar dolunay!

kararır damarlarım





II.


ayrık rüyaların tabirsizliğinde
sökül aynadan, dökül geceye

isli papatyaların ardından

kırık bir gök nefes nefese
gözlerim gözlerine
gözlerinde katran
k a t r a n



ödünç aldığın dudakları bırak şöminede
bırak
yansın deniz
eğreti kelimelerden geçip
yüzleş eş-siz ihanetlerle



kömür rengi çocuklar düştü toprağa
avuçlarda kan!

maviydi yine
en büyük aldanan



cennetinden kovulan hırçın dalgalar
akın akın
dolun ciğerlere
kor ateşler dövsün kıyıları
çıkmaza düştükçe her bir martı



susuz kölelerin sualsiz haykırışları
titrer
titrer ulaşamadıkça yazgı
beyaz bir kefen kundağında
sallanır
salınır tüm masallar





III.


şimdi, uslanmaz bir karanlık üstümüze
gözlerdeki ferin nihayetinde



siyah bir cinnet bu

c i n a y e t !