ben böyle akıyor
gözlerimi uzaklara dikiyorum ya
intiharlar kanıyor ruhumun salıncağında
yankısız, pansumansız
kolonyalı mendiller koklatıyorlar karanlık koridorlarda
esrik adımlarla
gece tenime işliyor, derinime




battaniye altında soğuk rüzgârlar
çaputlara sarmalanmış yaralarım pörsüyor
sızdırıyor tavan
ilaçlara, mutluluklara, söylenmiş şarkılara rağmen
aralıksız




korkuyorum balkondan
sonu olmayan yolculuklar ağacından
dallarında sancı
yaprakları simsiyah bir sanrı
kaç serçeyi aldı bilmiyorsunuz ki




gözlerim duman
hafızam kayıp bir isyan


............................................ iyileşemiyorum

ben öyle eksik
ben öyle yarım


her şiir kalbimde kanırttığım bir bıçak sanırım