0
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
873
Okunma
Bazen hayattan bıkar,
Ve çok sinirlenirsiniz ya;
Bu gün aynısı bende de oldu.
Kafama esti, çıktım evden,
Silip attım her şeyi.
Ve onların kalan,
Tekdüze izlerini…
Geceye gülümserken bir yıldız kümesi,
Ve tüm çıplaklığıyla görünen ay,
Gökyüzünü çekilmez kılıyordu adeta…
Birkaç ana yoldan ibaret olan sokaklarım,
Kırık dökük ama ışıklı asfaltlarım,
Bu gece işbirliği yapmış,
Benimle eğleniyor gibiydiler.
Sevgilimin fotoğraflarını çalmış,
Orda burda gözüme sokarcasına,
Gösterip duruyorlardı.
Beynime kan sıçramış gibiydi,
Kalbimdeki esrarengiz çiçekleri sulamaz,
Gözümün önündeki koca çıkış yolunu görmez olmuştum.
Sarhoş sarhoş gezindikten sonra,
Bırakıp, beni gözden düşüren rezilliğimi,
Saldım kendimi,
Yakamozunu sunan denize.
Birleştim ılıklığıyla.
Son ama kuvvetli bir hamleyle,
Atıldım merdivenlerime, evime.
Sarıldım sımsıkı,
Bir daha bırakmamak üzere…
ALUN VURAL
5.0
100% (1)
