seken taşŞiirin hikayesini görmek için tıklayın / belki bazen sadece, sessizce ölmek gerektir /
vitrinlerde ve gözlerde ışımaktansa gecenin etine kıymık olmayı seçmiş seçilmişliğinin çığlığını perdelemiş nefeslere -çizgiler elverdiğince- putlaştığım ve çoktan taşlaştığım noktada dışım morg fısıltılarını söylerdi içim ağlayan bir kızı şarkılar yakardı bazen, bazen kokular kaburganızdan yakalar her biri ayrı bir tabuta saklar eğreti çukursal varoluşlar bulamadıkça yankısını yarıklar açtı yarım kalmışlara şimdi sökülüyor yapraklar tutamıyor hiçbir deniz ne derinini ne kendini göğünüzde ve göğsünüzde simsiyah kuşlar çırpınmadan kanayadursun avuç dolusu toprak yağmur uğultusuyla bırakıldığı gibi koyu mermileriniz tükendiğinde serçeler gitmişti kalemler de bittiğine göre asabilirsiniz kelimeleri anlamlarından beni de |
bazen
sessizce...
Çok beğendim canım... Kutlarım tüm kalbimle.