sevilmek kadar kutsaldır özlemek
ve ne tuhaftır bir gün unuttum demek
ve unutulacağını düşünmek
maziden gün çalarak



gözlerinin son emanetiydi yüzüme yansıyan
vefa ma saldığın son telaşların
ağlayamadığım bir ölüm ertesi oyy
morfin yemiş nöbeti iliklerken ellerime
dudaklarım soğuk
dilim boğuk morg güncesi içmişti
ilişti göğsüme yaşam ki
ille de sustum
ille de sus malıydım
mecburdum




gün ertesi
ölüm hecesi
yaşam öncesi
hesapsız bir sıfırın kalbinde düğümlendim
saat kayıttan düşen yüzsüz bir hazine
zamana yeminle
akrep ve yelkovanı arası zehirlendim
düştü elimden can
yine de yaşadım
ille de yaşamalıydım




özlüyor(d)um




baharın yüzünde ağlayan güneş çiçeğim
yağmuru seviyordu gözlerini güne yumarak
ellerinden tuttuğumuz bu ilk mevsim var ya
göz kırpıyordu saklanmak için önümüzde
bir Mayıs gecesiydi anne
sus yuttum yiten aşka
oyun başladı içimizde
koş geçmişe umudum durma bura da
bizi o günde yakala




gece saçlarını neden yolar diye düşündüm hep
yıldızlar ışıl ışıl koşarken el ele karanlıklara
ve tebessümleri yutarken beyaz bir ölüm
yıllanmış ayrılık yutardı ellerimizi neden
soluğu/n düşerdi sokağıma
illa sol yanıma
sualsizdim




kalbimin taraçası boz bulanık bir nehir gürültüsü
yağmur çamur bir dünya kopmuşum
boğum boğum karışmış birbirine engin dağlardan eriyen kış
ve uzak medeniyetlerden göç eden kuşlar
flu göklerin dilsizliğinde sevdiğim
bir devrim başlatmışlar




nefesimi bulamıyorum anne
sevdiceğimi de öyle
bahar mı düştü içimize desene
yoksa ölmek mi bahtımıza
sus söyleme
mevsimler doğru konuşmaz bilirsin ya




maviler dökülünce üstüme yaşamın telaşında
diyorum denizleri bağlayın göz kapaklarıma
kirpiklerim yüklensin tüm eylülleri
serçelerin gözleri hiç açılmasın bir daha
yoksa ağlayacak sabahlar su kabarınca




karıncalar dua başında
su/s taşıyor aşka



bil ki
öleceğiz mutlak anne
bana yarını sorma bir daha
toprak yağıyor başıma
göm(mül)düğüm aşk hakkına



..

MHD