bir koy senfonisi (adagio)bu yürek kıştan viran sahil gören veranda oyunlar bitmiş. susmuş çocuklar çiçekler solmuş. üşümüş taşlar bardaklarda eski çay dudağımın kıyısında kırık tebessüm zaten koca birer çam şimdi o çok eski bardaklar artık uğultulu rüzgarla dansta üzerime eğilen ağacın yaprakları korkularımın üstü hayalet rengi bir çarşaf mezarlığı tozlanmasın için kendim serdim bir dahaki yaza... ne yaz’ı iki gözüm?.. eprimeyeyim diye sonraki ayaza kadar koydaki küçük kaya can kız ve kara köpek başka kimse kalmadı bir de şarkılar. bir de şarkılar... duamı kabul eden Tanrı ve nihayet ıslatan o gecikmiş... o soluksuz... o dost yağmur. n’olur yağ! ve çokça seni düşünüyorum tamamken nasıl taneleştiğini bir de ayağımın altında... o ıslak kumlar kadar. seni bir de yağmurken düşlüyorum seni bir de şarkının sözleri gibi denizin beyaz gözleri kadar kara köpeğin pamuk tüyleri gibi hafif karşıdaki tepe kadar dumanlı bir de. seni eşzamanlı düşlüyorum seni bir leş kargası gibi seni hayat kavgası!.. seni kışlık kentler kadar çığlık yalnız verandam gibi ıssız seni zamansız. seni amansız seni sızarcasına. sana kızarcasına umut kesercesine. kesip kanatırcasına kanatıp gömercesine. gömüp gidercesine gidip dönmezcesine düşlüyorum seni seni bilmediğim yanlarınca yalanlarınca... yüzüne tüküren aynalarınca karıncalar kadar kararlı bir yılan gibi sinsi eski fotoğraflar kadar silik çocuk gülüşünce masum ihtiyar kadınlar gibi pişman pusuda düşman düşmanda silah. silahta el tetik seni çok bitik. seni çok yitik... seni anlayıncaya... hâlime ağlayıncaya kadar. deniz düşünceli can kız da. evet. üşüyoruz. düşüyoruz özümüzden gönlümüzden düşmüyorsun yağmur üşüyor. üşüyor verandam kaya üşüyor. ellerin. ellerimiz kara köpeğin elleri. bu koy titriyor. çarpıyorum şişeyi karşımdaki kayaya kırılmıyor. sessizce kuma. yığılıyorum. bak ne yaparsan yap kalbini kıramıyorum. ıskalıyorum aşkı. hayatı ıskalıyorum ıskalıyorum. mozart ağlıyor. dağlıyor yağmur ve diyorum ki can kıza ıslanıyoruz hadi kalk! kalkıyor. düşüyor önüme. yürürken... adımları ne diyor; duymadım zannediyor. unut o’nu artık. seni kendi haline bırak. JD |
ama bir kitap dolusu yazılabilir bunu iyi biliyorum...
kaleminize, yüreğinize sağlık...