Mazeretim Var-Haykırış/2

Blackless

0,0 / 0 kişi ·1 beğenme · 20 yorum · 1368 okunma

Önceki Şiir Sonraki Şiir

Mazeretim Var-Haykırış/2

gerçeğin tezgahında rengarenk dokundu kilimler
alı moru beyazı siyahıydı payımıza düşen
daraldıkça derisi kalbin ince tellerinin
birbirine karıştı renkleri kilimlerin

yedi katlı yetmiş sırlı göğün altında açıldı gözlerim
ellerim kapamaya çalıştıkça engel olamadım zamana
patladı avucumda dinamit tadında yitirilmiş yaşamlar

yıkmasaydı ağzında duayla dolaşan günahlar tapınağımı
şimdi olmazdım günahkar
ve yeterdi savunmaya direnci sabrımın
görmeseydi gerçeğin dibini gözlerim

her gün rüzgârın tambur namesiyle düştü üç dört taş
köşe başlarında yaralandı aynı cümle gençliğin şarkıları
gözledi yarılmış duvarlardan melekeler film gibi
bölünmedi konuşan dudaklarında sessizlik

inliyordu güzel yüzlü ceylan
balta ucunda büyüyen kendi kanının zehriydi içine yayılan
yetmedi sarmaya şefkati bilmeyen kollarım
tutamadım acısını karnındaki kangrenin
kayboldu doyumsuz iştahlarda solgun yüzü mum gibi

geniş alınların kirli kararlarıyla kesilmiş kara urgan
örf pazarında bir yumurta kabuğu karşılığında yağdı
kapkara nefret yağmurları üstüne kar tanesinin
kendi ördükleri kafeslerde kanı aktı içli türkülerin

dış kabukları dökülmeye başladıkça bedenimin
kapkara kabuklara büründü yüreğim

çaresizlik üreten sığınaklarda pestile döndü yüzüm
susmamalıydı baloncuya bağıran çocuk sesleri
bu yüzden yaktı şeker çuvallarını yıkayıp
mintan diken eller kendi ağıtını

rüzgâr bile bir avuç toprak atamıyorken tepelerden
taş toplayıp tarla açtım kederli filizlerime
dümdüz ovalara ektiğim tohumların mahsulünü
mayın tarlasından topladı kan içen avuçlarım

sanki kudretten bitmiş kökü seksen şehre uzanan
kara ağaçların orağı vurdukça
kefen bezine büründü altın renkli başaklar

çok karışıktı kilimlerin rengi seçemedim sevgininkini
inanmak istemedim nankör olduğuna
yavru taşıyan boncuk kedimin
açar açmaz gözünü kelebek kadar bile değildi ömrü
anasının ağzındaydı can çekişen damarları

tutup kafasını kılçığını çıkarmak vardı acıların
denedim görünceye kadar
neşeyle avuçlarını salyasıyla ovuşturanın sıfatını

kurumamıştı gözyaşlarımdan ıslanan mendiller
son çürümüş vagon kalkarken bu istasyondan
bu yüzden sallayamadı ellerim

Blackless

Şiiri Değerlendirin

Şairin Önceki Şiiri Şairin Sonraki Şiiri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.

Mazeretim Var-Haykırış/2 şiirine yorum yap

Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?

Mazeretim Var-Haykırış/2 şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.

Üyelik Girişi Yap Üye Ol

Yorumlar

irep^^

17 Ekim 2007 Çarşamba 17:17:45

harika tek kelimeyle bir insan bu cümleleri sadece hissederek yazabilir derinliğinizden çok etkilendim.