Kanasınonulmaz yaralardan önceydi zamanda istemediğimden kalbini kırmak ısrarımın yapışıyor ellerim albümle birlikte randevusuna yarım kalan bir sevdanın serçeler havalanıyor yüreğimde binlerce ve sanki camdan ertelenmiş kokun giriyor sayfaların esintisiyle çevrildikçe siniyor odanın içine donduruyor damarlarımı her nefeslediğimde dolaşan yarım kalan sevdanın kanı birer yara kabuklu yitirilmiş yarınlarım aşkın üstün sesi dağılması gerekirken can kırıkları yankılanınca gönlün sokaklarında güneş gölgesini sırtlanıp alırken yolunu dağın ardına yorgun yorgun kapattım albümün kapağını kırılan umutları iliştirerek sayfalara ben miydim üzülen sevda mıydı incinen bizim yüzümüzden bilemedim hiç alıp maziyi yanıma devam ettim yokuş çıkmaya aynı bilmek gibi hayatın gecesini gününü ama tanımamak ölümün canımın yanmış olmasından köpek dişlerinden şimdi kelebekleri de öldürüyorum acımadan zamansız bu mavilerin kucağına atılmışlığım ve söylemek dinginsiz şarkıları biliyorum her tan yerinin duvağına takmıştım umudu hızlı geçen zamanın takvim tutmadığı gibi çıplak gözle göremedim gerçek aşkı en azından görülseydi gündüz gözüyle tutardım bir yerinden ve bile bile unutacağımı aşk acısını zaman aşımında yinede sızlatırdım gönlümü bin yerinden kanasın Blackless |
bukadar çok şiir bukadar kusursuz ve güzel olurmu
bi nazar boncuğu iliştir bari kıskanıyor insan:)